Das ist wirklich krass!

Nog geen week geleden sinds ik mijn eerste bericht op mijn blog plaatste en nu al mijn tweede berichtje. Het moet niet al te gek worden! Maar volgens mij is het in de wondere wereld van blogs de bedoeling dat je er met enige regelmaat berichten op plaatst zodat je zelfs mogelijk volgers zou kunnen krijgen en jouw blog niet een eenzame dood sterft...

Aber gut, Berlin! Inmiddels bevind ik me alweer meer dan een week in deze schöne stad en maak ik sinds een paar dagen aantekeningen in een notitieboek om maar niet te vergeten waar ik ben geweest en wat de leuke tentjes zijn, want dat zijn er namelijk heel heel veel. Overal vind je leuke thee- en eettentjes met zelfgemaakte taarten, verschillende soorten chocolademelk, een bij elkaar geraapte inrichting, pasta voor zeven euro in een Italiaanse pizzeria die ooit opgezet is door Italiaanse krakers en nu nog steeds die kraaksfeer heeft, maar wel elk weekend compleet vol is met groepen en zo kan ik nog wel even doorgaan. Het leuke aan Berlijn is dat de meeste tentjes totaal niet opvallen. Geen schreeuwerige uithangborden van Heineken of Grolsch hier! Meestal realiseer je je pas dat je een leuk cafeetje hebt gezien zodra je er al voorbij bent gelopen of bevinden ze zich in een klein steegje of binnentuin onherkenbaar voor de onwetende toerist. Afgezien van de vele Kneipen und Bars is Berlijn ook behoorlijk bekend vanwege zijn clubs. Dus afgelopen zaterdag togen ik en vijf andere Nederlanders richting de Berghain gelegen in de buurt van Ostbahnhof in het oude Oost-Berlijn. Deze club is bekend wegens zijn goede line-up en vette locatie en berucht wegens zijn Dark Rooms, mannen in leren broeken zonder bilstukken en het feit dat hij van vrijdag t/m maandag non-stop geopend is. Het gebouw zag er inderdaad vrij indrukwekkend uit van de buitenkant en de rij was gelukkig ook een hele belevenis, want minder dan één meter voor de deur zijn we niet gekomen... Na een half uur in de vrieskou te hebben gestaan en onze groep in tweeën te hebben gesplitst om de kans op binnenkomen te vergroten kwamen we aan bij de uitsmijters. De ene zag eruit als een mix tussen de zanger van de Duitse heavy metal band Rammstein en een nazi-generaal met leren jas en de andere was een man van in de vijftig met lang haar, half kaalgeschoren hoofd, tatoeages op zijn gezicht, lange leren jas en hoge leren laarzen. Je begrijpt, hier moet je geen ruzie mee maken. Het enige wat ons werd gevraagd was, wieviel?, en na ons antwoord mochten we gelijk weer teruglopen langs de rij, niet toegelaten. Het deurbeleid bij de Berghain is nogal streng, maar vooral behoorlijk random. Ongeveer de helft wordt binnengelaten en de andere helft niet en helaas valt ook niet te begrijpen waarom sommige wel binnenkomen en andere niet.

Maar niet lang getreurd, er is genoeg anders te doen! Een klein half uurtje later stonden we in de Tresor in de wijk Neukölln om daar te dansen in een oud fabriekspand op keiharde techno. Voor de geïnteresseerden, check www.tresorberlin.de --> club --> pictures --> New Club, voor enkele foto's. Opvallend in Berlijn is ook dat het totaal niet onveilig is voor vrouwen alleen om 's nachts van het openbaar vervoer gebruik te maken. Toen ik afgelopen zaterdag rond vijf uur 's nachts de terugtocht naar huis maakte was het in de U-Bahn bijna net zo druk als overdag... Berlijn leeft 's nachts!

Afgezien van het uitgaan wilde ik ook nog even vermelden dat ik me inmiddels ook braaf heb gestort op het leven van een huisvrouw en ik mijn eerste naaicursus heb gehad en mijn eerste kussensloop in elkaar heb gezet onder leiding van een flinke blonde Hollandse dame die naar Berlijn is verhuisd vanwege de lage huren en in een gezellig ateliertje elke dag naaicursussen geeft aan oudere vrouwen, mannen, jongens en meiden van mijn leeftijd. Aankomende zaterdag begint mijn poging om een rok te maken.

Inmiddels is mijn vakantie alweer twee dagen voorbij en ben ik sinds gister begonnen met mijn Sprachkurs! Elke dag van kwart over negen tot kwart voor twee heb ik Duitse les van een vriendelijke Duitser die ellenlang geduld heeft tot wij eindelijk de Partizip II en de Passiv begrijpen. Wel even wennen om weer in een ritme te zitten! Mijn klas is zeer gemixt en bestaat uit een Nederlander, een Italiaan, drie Noorse meisjes, een Deense, een Finse, een Franse, een Amerikaanse, 2 Poolse meisjes en een Zwitsers meisje uit Lausanne. Morgen gaan we met de klas een hapje eten.

Aangezien ik voor morgen nog dertig zinnen moet maken van werkwoorden met vaste naamvallen, onregelmatige werkwoorden moet leren en mijn scriptie op de achtergrond ook nog smeekt om aandacht, nog een aantal korte wetenswaardigheden over Berlijn:

- Het is hier nog koud! Ik heb mijn bontmuts weer uit de kast gehaald en helaas blijft het deze week ook nog rond het vriespunt... Zelfs de echte Berlijners hebben het gehad met de winter en ik hoorde gister ook weer van mijn huisgenoot dat vlakbij mij vanaf april een reusachtig Beachvolleybalveld wordt neergezet met twintig beachvolleybal- en beachsoccervelden waar iedereen met vrienden kan gaan spelen. Kan niet wachten!

- Ik heb mijn fiets gebruikt en fiets nu ook naar de Universiteit, die slechts vijftien minuten fietsen is vanaf mijn huis.

- Er wonen in Berlijn heel heel veel gekke mensen die overigens geen vlieg kwaad doen. Zo heb ik onder andere al een man gespot in complete ski-outfit en een vrouw in de metro die maar hardop bleef lachen in zichzelf...

- Er wordt in Berlijn alcohol gedronken op straat of in de metro. Vooral in het weekend zie je overal mensen met flessen wijn en halve liter flessen bier rondlopen. Deze worden ook overigens overal neergezet en ook weer keurig opgeruimd door de Berlijnse schoonmaakdienst. Immer wieder die Deutsche Gründlichkeit....

- Het is in Berlijn verboden om iemand achterop je fiets te nemen en je wordt ook echt aangesproken door Berlijners als je dat doet.

- Een van de nieuwe Duitse woorden die ik heb geleerd is krass. Dit betekent zoiets als vet of letterlijk vertaald sterk en mijn huisgenoot zegt het bijna alleen maar.. So das ist wirklich krass!

Nicht so krass dat ik nu mijn eerste Duitse huiswerk moet gaan maken. Hopelijk snel weer nieuwe avonturen uit Berlijn!